سوره ص، آيه30: («و وَهَبنا لداودَ سليمانَ نِعمَ العَبد إنّه أوّاب»).

سوره ص، آيه44: («... إنا وَجَدنه صابراً نِعمَ العبدُ إنّه أوّاب»). 

 در سوره ص، داستان متفاوت دو پيامبر الهى مطرح شده است: يكى حضرت سليمان (ع)، پيامبرى كه بالاترين قدرت و امكانات را داشت. ديگرى حضرت ايّوب (ع)، پيامبرى كه سخت ‏ترين تلخى‏ ها را براى مدّتى طولانى چشيد.
امّا قرآن هر دو پيامبر را با عبارت‏ «نِعْمَ الْعَبْدُ» ستايش مى‏ كند. زيرا رفاه و رنج، هيچ كدام نتوانست آنها را از مدار بندگى خدا خارج سازد.
آرى، غوّاص و صيّاد ماهر چه در درياى شور و چه در درياى شيرين كار خود را به بهترين وجه انجام مى‏ دهد و شورى و شيرين آب در صيّادى و غوّاصى او اثرى ندارد.

پي نوشت:

تفسير نور ، ج‏8، ص 113.