آيات:

إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللّهِ‏( 1

تنها كسانى دروغ مى‏بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند

روايات:

وَ عَنْهُ ص قَالَ إِنَّ الْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ الْإِيمَانِ‏

وَ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع أَنَّهُ قَالَ لَا تَجِدُ طَعْمَ الْإِيمَانِ حَتَّى تَتْرُكَ الْكَذِبَ جِدَّهُ وَ هَزْلَهُ‏

وَ قَالَ عِيسَى ع مَنْ كَثُرَ كَذِبُهُ ذَهَبَ بَهَاؤُه(‏3)

ثَمَرَةُ الْكَذِبِ الْمَهَانَةُ فِي الدُّنْيَا وَ الْعَذَابُ فِي الْآخِرَةِ .(4)

علل:

دشمني /حسادت/ حب مال/ضعف شخصيت/شيرين زباني

عواقب:

اغلب اوقات آن است كه: دروغ گفتن، باعث رسوايى و فضيحت، و بازماندن ازمقاصد و مطالب مى‏گردد.و عزت آدمى تمام مى‏گردد.

و از جمله اسباب رسوايى دروغگو، آن است كه: خداى - تعالى - فراموشى را به اومسلط ساخته و به اين جهت دروغى را كه مى‏گويد فراموش مى‏كند و خلاف آن رامى‏گويد و رسوا مى‏شود.

حضرت امام جعفر صادق - عليه السلام - فرمود كه: «از جمله چيزهايى كه خداى - تعالى - بر دروغگو گماشته است نسيان است‏» .و از اين جهت، مشهور شده است كه: دروغگو حافظه ندارد.(5)

درمان:

1.دقت در سرنوشت کاذبين

2.دقت در فوائدراستگويي

3.پرهيز از اعمالي که براي توجيهش بايددروغ گفت

چون حرمت كذب را دانستى، پس اگر اعتقاد به خدا و رسول، و ايمان به روز جزادارى، بايد از آن اجتناب كنى و خود را از آن نگاه دارى.

و طريقه خلاصى از آن، اين است كه: پيوسته آيات و اخبارى كه در مذمت آن‏رسيده در پيش نظر خود داشته‏باشى و بدانى كه: دروغ گفتن، باعث هلاكت ابدى و عذاب اخروى است.پس از آن، ملاحظه نمايى كه هر دروغگويى در نظرها ساقط، ودر ديده‏ها خوار و بى‏اعتبار، و احدى اعتناء به سخن او نمى‏كند، و پست و ذليل و خوارمى‏گردد.

.

منبع:

1.نحل /105)

3إرشاد القلوب إلى الصواب، ج‏1، ص: 178

4.تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 220حديث4400

5.معراج السعاده