در زمـيـنـه يـارى حـق و دفـاع از مظلوم و حمايت از اهل بيت پيامبر(عليهم السلام)، كه وظيفه همه مسلمانان است، سـيـدالشـهـدا (عليه السلام) مـردم را بـه ايـن فـريضه فرامى‌خواند، حتّى در اين باره از عبيدالله بن حرّ جـعـفـى هـم كـه از كـوفـه و جـريانات آن خود را كنار كشيده بود، نمى‌گذشت. در خطبه‌اى كه حضرت، خطاب به حرّ در ديدارى كه در خيمه آن حضرت داشت فرمود، چنين مى‌خوانيم :

«اى حـرّ! مـى‌دانـى كـه خـداونـد نـسـبت به گناهان گذشته‌ات تو را مؤاخذه خواهد كرد. بيا و با توبه، خطاهاى گذشته را بشوى، من تو را به نصرتِ ما خاندان پيامبر فرا مى‌خوانم. اگر حق ما را دادند كه مى‌پذيريم، اگر ندادند و با ما به ستم رفتار كردند، تو از ياران من براى طلب حق خواهى بود.»(1)

سـيـدالشـهـدا(عليه السلام)، مـرگ در راه حـق و احـيـاى آن را زندگى مى‌شمرد و در اين راه باكى از شهادت نداشت . اين سخن اوست كه:

«ما اَهْوَنَ الْمَوْتُ عَلى سَبيلِ نيلِ الْعِزّ وَ اِحْياءِ الْحَقِّ»(2) ؛ چه آسان است مرگ در راه رسيدن به عزت و زنده كردن حق .

مـرگ بـراى حـق، در راه حـق و شـهـادت در ايـن راه، عـزّت است و انسان را شجاعت و بى باكى مى‌بـخـشـد. آنگونه كه علىّ اكبر، پس از خوابى كه امام حسين (عليه السلام) در راه كربلا ديد، از او پرسيد: مـگـر مـا بر حق نيستيم؟ فرمود: چرا. گفت: پس ما از مرگ در راه حق، باكى نداريم "يا اَبَتِ اِذاً لانُبالى نَمُوتُ مُحِقّينَ."(3)

منبع:

1- موسوعة كلمات الامام الحسين، ص 366 .

2- اعيان الشيعه، ج 1، ص 581 .

3- وقعة الطّف، ص 177 .

برگرفته از پيام‌هاي عاشورا، جواد محدثي