آيا در مواردى که راه جلوگيرى از وقوع منکر منحصر به ايجاد مانع بين فعل حرام و فاعل آن، و آن هم متوقف بر کتک زدن وى يا زندانى کردن و سخت گرفتن بر او و يا تصرّف در اموال وى هرچند با تلف کردن آن باشد، مى توان بدون کسب اجازه از حاکم، اقدام به آن از باب نهى از منکر نمود؟

جواب:

اين موضوع حالات و موارد مختلفى دارد، به طور کلى مراتب امر به معروف و نهى از منکر، اگر متوقف بر تصرّف در نفس يا مال کسى که فعل حرام را به جا آورده نباشد، احتياج به کسب اجازه از کسى ندارد، بلکه اين مقدار بر همه مکلّفين واجب است. ولى مواردى که امر به معروف و نهى از منکر متوقف بر چيزى بيشتر از امر و نهى زبانى باشد، اگر در سرزمينى باشد که داراى نظام و حکومت اسلامى است و به اين فريضه اسلامى اهميت داده مى شود، احتياج به اذن حاکم و مسئولين ذيربط و پليس محلى و دادگاه هاى صالح دارد.

پی نوشت:

آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، امر به معروف و نهي از منكر، شرايط وجوب امر به معروف و نهى از منکر، س1055