اگر مي توانسته قضاي روزه ماه رمضان را بجا آورد ولي عمداً يك سال يا چند سال آن را تأخير بياندازد، بايد قضاي آن را بگيرد و از جهت تأخير در سال اول براي هر روز يك مدّ طعام به فقير بدهد، و در صورتي كه قصد گرفتن قضاي روزه را داشته ولي عذري براي او پيش آمده و نتوانسته قضاي آن را بجا آورد، بايد قضاي آن روزها را بگيرد و بنابر احتياط واجب براي هر روز يك مدّ طعام به فقير بدهد، و امّا از جهت تأخير سال هاي بعدي چيزي بر او واجب نيست. 
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، احكام روزه، روزه و مفطرات، س 327