روستايى از نظر چراگاه و زمين هاى زراعى در مضيقه است و هزينه هاى عمومى آن از راه فروش علف هاى چراگاه تأمين مى شود، اين وضعيت بعد از انقلاب اسلامى هم تا کنون استمرار داشته، ولى مسئولين آنان را از اين کار منع کرده اند، با توجه به فقر مادى اهالى روستا و باير بودن چراگاه ها، آيا شوراى روستا حق دارد که اهالى را از فروش علف هاى چراگاه منع کرده و درآمد حاصل از فروش آن را براى تأمين هزينه هاى عمومى روستا اختصاص دهد؟

جواب:

علف هاى چراگاه هاى عمومى طبيعى که سابقه ملکيت خصوصى ندارد، ملک اختصاصى کسى نيست و فروش آن از سوى کسى جايز نيست، ولى کسى که از طرفِ دولت، مسئول امور روستاست، مى تواند مبلغى را براى مصالح عمومى روستا از کسانى که اجازه چراندن چهارپايان در آن مراتع را دارند، بگيرد.

پی نوشت:

آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، احکام خمس، انفال، س1043