مسلم‌ بن‌ عقيل يكي از اصحاب برجسته امام حسين عليه‌السلام است. منابع تاريخي درباره زمان ولادت مسلم و سن او در هنگام شهادت ساكت‌اند. ازاين‌رو نمي‌ توان تاريخ دقيق ولادت او را مشخص كرد. تنها مطلبي كه درباره سال ولادت مسلم يافت مي‌ شود، نكته‏ اي است كه مرحوم ميرزاخليل كمره‏ اي در كتابش آورده‏ است: «مي‏ گويند در سال اسلام آوردن عقيل، مسلم متولد شد، و او را بدين ‌جهت مسلم نام نهادند».[1] اما او سندي براي اين مطلب ذكر نكرده‏ است. به فرض آنكه اين مطلب مستند هم باشد، در سال اسلام آوردن عقيل هم اختلاف‌ نظر هست[2] و به‌طور واضح نمي‌ دانيم كه عقيل در چه سالي اسلام آورده است. ازاين‌ رو نمي‏ توان به‌طور دقيق سال ولادت مسلم را مشخص كرد.
به گزارش واقدي، مسلم در فتوحات اسلامي در ايام خلافت عمربن‌ خطاب مانند فتح بَهَنْساء[3] شركت داشته است.[4] واقدي درباره حكمراني مسلم در منطقة بَهَنْساء پس از فتح آن مي‏ نويسد:
پس از فتح بَهَنْساء و استقرار آرامش، خالد [بن‌وليد] (فرمانده سپاه اسلام) اداره سرزمين بَهَنْساء را به افرادي از صحابه از جميع قبايل واگذار كرد و خود با دوهزار سوار به‌طرف سرزمين صعيد رفت. اين قبايل عبارت بودند از: بني‌هاشم، بني‌مطلب، بني‌ مَخزوم، بني‌ عبدالدّار، بني‌ زهره، بني‌نِزار، بني‌ جُهَيْنَه، اوس، خزرج، مَذْحِج و... . امير ايشان مسلم‌ بن‌ عقيل بود. مسلم‌ بن‌ عقيل تا زمان خلافت عثمان، والي آن ديار بود و بعد از او محمدبن‌ جعفربن‌ ابي‌ طالب والي شد.[5]
با توجه به اينكه عقيل تنها يك فرزند به نام مسلم داشته است،[6] نتيجه مي‏ گيريم كه اين مسلم‌ بن‌ عقيل، همان شخصيت مورد بحث ماست. به‌طور طبيعي كسي كه فرماندهي چنين گروهي با چنان تركيب و اعضايي را بر عهده داشته، در سن رشد و كمال بوده است.

پي نوشت: ------------------
[1]. ميرزاخليل كمره‏ اي، تنها عنصر شجاعت مسلم‌بن‌عقيل، ص106.
[2]. برخي اسلام وي را قبل از صلح حديبيه مي‌دانند (ابن‌اثير، اسد الغابة، ج3، ص561؛ ابن‌كثير، البداية و النهاية، ج8، ص52)؛ اما برخي ديگر مسلمان شدن عقيل را مربوط به يك سال و اندي پس از آن، يعني اوايل سال هشتم هجري مي‌دانند (ابن‌سعد، الطبقات الكبري، ج4، ص43). برخي هم گفته‌اند وي بعد از فتح مكه اسلام آورد (بَلاذُري، انساب الاشراف، ج2، ص237).
[3]. بَهَنْساء شهري است در كنارة غربي رود نيل كه منطقة وسيعي نيز به آن منسوب است (ياقوت حموي، معجم البلدان، ج1، ص612).
[4]. محمدبن‌عمر واقدي، فتوح الشام، ج2، ص284 و 304.
[5]. همان، ص308.
[6]. ابن‌حزم اندلسي، جمهرة انساب العرب، ص69.