آنچه زمينه را براى ازدواج دختر و پسر آماده مى‏ كند، امكانات اوليه مادى، بلوغ شرعى، بلوغ جنسى، بلوغ فكرى، رشد جسمى و روحى، رشد اجتماعى و شخصيتى، استقلال فكرى، ثبات عاطفى  و قدرت مديريت بحران (مواجهه با مشكلاتى كه در فرايند ازدواج ممكن است ايجاد شود و مقابله با بحران‏هاى زندگى) است كه اگر اين شرايط به طور نسبى (و نه مطلق) فراهم شد، شخص مى ‏تواند ازدواج كند.

لذا براى ازدواج دختر و پسر، سن مشخصى را نمى ‏توان ذكر كرد؛ زيرا شرايط و موقعيت افراد متفاوت است؛ براى مثال، سن ازدواج در مناطق گرمسير، به سبب بلوغ جنسى زودتر دختران و پسران، و در مناطق روستايى به جهت ساده ‏تر بودن زندگى و نبودن پيچيدگى‏ هاى شهرنشينى و نيز حمايت بيشتر خانواده ‏ها، پايين‏ تر است.

گاهى با وجود شرايط پيش گفته، موانعى از جمله تحصيلات عالى براى آقايان  يا اتمام خدمت نظام وظيفه در ازدواج وجود دارد كه مى‏ توان با طولانى‏ تر كردن دوران عقد ، اين مشكل را از بين برد.