در مسائلى كه بفتواى مجتهدى كه در حال حياتش عمل كرده يا ياد گرفته بقصد عمل اگر در آن مسائل بعد از مردن مجتهد بفتواى مجتهد زنده رفتار نكرده باشد مى‌تواند باقى بماند بلكه جواز بقاء بر تقليد ميت در سائر مسائل هم بعيد نيست ولى اگر مجتهد ميّتى كه از او تقليد مى‌كرده اعلم از حىّ باشد بنابر احتياط واجب بايد بر تقليد او باقى بماند.

پي نوشت:

آيت الله صافي، جامع الأحكام، ج‌1، س20