فقها بر اساس روايات متعددی كه در اين زمينه وجود دارد، فرموده اند مستحب است که انسان علاوه بر تکبيرة الاحرام، شش تکبير ديگر بگويد يا قبل از تکبيرة الاحرام و يا بعد از آن و يا در وسط آن ها تکبيرة الاحرام را بگويد و موافق با احتياط، اولی است [1].
از امام رضا عليه السلام در خصوص فلسفه بيان تكبيرهای هفتگانه قبل از نمازروايتی نقل گرديده كه خلاصه آن اين است كه: استحباب اين تكبيرها بدان جهت است كه اگر كسی تكبيرهای بين نماز مثل تكبيرهای قبل از ركوع و دو سجده را سهوا و يا عمدا به جا نياورد اين تكبيرها كفايت از آن ها بنمايد و نقصی از اين جهت بر نماز پيدا نشود[2].
در روايت ديگري از امام كاظم عليه السلام علت مستحب بودن اين تكبيرها چنين بيان شده:« خدا آسمان ها را هفت زمين ها را هفت و حجاب ها را هفتگانه آفريد؛ پس چون پيامبر (ص ) رابه معراج بردو قرب او به پروردگارش به اندازه فاصله دو كمان يا نزديك تر شد يك حجاب از حجاب هايش برداشته شد؛ پيامبر (ص ) تكبير گفت و آغاز نمود به گفتن كلمات افتتاحيه نماز، پس چون حجاب دوم برايش برداشته شود، تكبير گفت؛ و به همين منوال (گذشت) تا به هفت حجاب رسيد؛ پس آن جناب هفت تكبير گفت بدين علت برای افتتاح نماز هفت تكبير گفته می شود.» [3]

پی نوشت :
[1] - ر.ک:تحرير الوسيله امام خميني (س)، ج 1، القول في تکبيرة الاحرام مسأله 2
[2] - علل الشرائع-ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏1، ص 830
[3] - علل الشرايع، ص 322، باب، 30، حديث 4
کتاب پرسش ها و پاسخ های نماز، سید حسن موسوی (مرکز تخصصی نماز)