اينجانب 3 دانگ و 3 ربع دانگ مشاع از شش دانگ باقيمانده كاروانسراى مورد مالكيت خود را كه السّاعه هم متصرف و محل ارتزاق روزمره ‏اينجانب و عائله ‏ام مى ‏باشد، طبق وقفنامه جهت مسجد يا حمام و يا ساير امور عام المنفعه وقف مؤبّد كردم و مقرّر شد كه حاكم شرع دادگاه با مشورت و صلاحديد امام جمعه به نحو احسن از آن استفاده نمايد و قيد شد كه خودم مادام الحيات حق نظارت داشته باشم، صيغه جارى شد ولى مورد وقف تحويل حاكم شرع و امام جمعه داده نشد و چون به موضوع و آينده وقف بر اثر بيسوادى و كهولت سن مطلّع و واقف نبودم ناآگاهانه وقفنامه را انگشت و مهر زده، با گذشت اندك زمان از عمل خود نادم و پشيمان شدم بدين سبب اعلام ندامت و ابطال وقفنامه را از مراجع مذكور خواسته ‏ام، ولى توجّهى نفرموده ‏اند. البته مورد وقف را هم كما كان تحويل نداده و در تصرفم مى ‏باشد و امور زندگيم از همين محل تأمين مى ‏شود و راضى به تحويل وقف نيستم تمنّا دارم نظر و فتواى حضرت امام را در ذيل اين ورقه مرقوم فرمائيد.

تنها خواندن صيغه وقف و ثبت در دفتر كافى براى تماميّت وقف نيست. و تا عين موقوفه تسليم جهت وقف نشده، واقف مى‏ تواند برگردد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، وقف، موارد وقف، س 14