از شهداى كربلاست . از اصحاب وفادار امام حسين عليه السّلام و از انسانهاى شايسته و پرهيزگار كه زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار كوفه ، از قبيله (همْدان)بود. بُرير از تابعين به شمار مى رفت و به عنوان (سيّدالقرّاء) شناخته مى شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود كه در مسجد جامع كوفه به قرائت مى پرداخت و در ميان قبيله همْدان ارزش و منزلتى داشت . در كوفه مشهور و مورد احترام بود. كوشش ‍ بسيارى داشت كه عمر سعد را از دوستى و همْدلى با حكومت اموى باز دارد كه موفّق نشد. وى در سال 60 هجرى از كوفه به مكّه رفت و به امام حسين عليه السّلام پيوست و همراه او به كوفه آمد. روز تاسوعا از خوشحالى اينكه به شهادت خواهد رسيد، با عبدالرحمن بن عبد ربّه شوخى مى كرد. شب عاشورا نيز از كسانى بود كه برخاست و در حمايت و جانبازى براى امام ، سخنانى ايراد كرد.
در كربلا چندين بار خطاب به دشمن سخنرانيها كرد. كلمات وفادارى او نسبت به سيدالشهدا معروف است . روزعاشورا، به ميدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه اى ايراد كرد و به نكوهش آنان پرداخت . برير، پس از حرّ به ميدان رفت و جنگيد تا شهيد شد.در حمله هاى برق آسايش اينگونه رجز مى خواند:
اءَنَا بُرَيرٌ وَ اءبى خُضَيرٌ
وَ كُلُّ خَيرٍ فَلَهُ بُرَيرٌ
منبع:

فرهنگ عاشورا/حجة الاسلام جوادمحدثي