خانمى در سال 1310 شمسى كلّيّه ما يملك خود را- منقول و غير منقول- به همسر خود صلح نموده با شرط خيار فسخ در مدّت سى سال و استيفاء منافع براى خود در مدّت مذكور؛ و با اين شرط كه در صورت فوت مصالحه كننده در بين مدّت و عدم ظهور فسخ خيار و ساقط شدن استيفاى منفعت، متصالح يك ثلث از عين الصلح مزبور را با نظارت شخص معيّن مخارج كفن و دفن و تعزيه‏ دارى‏هاى ثلاثه و سبعه و اربعين و سال او نمايد و دو ثلث ديگر را (چنانچه مصالحه كننده أولادى داشته باشد) متصالح بين خود و أولاد مصالحه كننده مزبور از قرار لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ قسمت نمايد.
در سال 1320 يك دختر كه تنها أولاد مصالحه كننده مزبور است به وجود آمده، و در سال 1324 مصالحه كننده (مادر دختر) فوت نموده، و با فوت او صلح مزبور لازم و قطعى شده است، متصالح مكلّف بوده دو ثلث از مورد صلح را بين خود و دختر تقسيم نمايد، متأسّفانه به اين تكليف عمل نكرده و در سال 1351 فوت نموده (در حالى كه زن و شش فرزند ديگر دارد) خواهشمند است بفرمائيد:
1- آيا با توجّه به صلح نامه سهم آن يك دختر و شش فرزند بعدى كه از همسر دوّم مى‏ باشند چيست؟
2- آيا زوجه دوّم حقّ گرفتن مهريّه را دارد در صورتى كه هيچ أثرى از تعيين مهريّه نيست؟

‏
1: اگر به شرط تقسيم كه در ضمن مصالحه كرده عمل نشده دختر زن فوت شده حقّ فسخ مصالحه را دارد؛ و در صورت فسخ، حقّ مطالبه إرث خودش را از مادرش دارد، و سهم شوهر از تركه زن أوّل بين همه ورثه كه از جمله دختر زن أوّل است تقسيم مى‏ شود.
 2: اگر ثابت است كه [زن دوّم‏] از شوهر مهريّه خود را طلبكار است و مقدار آن نيز معيّن است مى ‏تواند مطالبه كند، و نزاع بايد در محكمه شرعيّه حلّ و فصل شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 11