ج. اگر ظاهر آن نجس شده باشد، به وسيله‌ى آب قليل يا فرو بردن در آب كر و جارى پاك مى‌شود، ولى باطن آن پاك نمى‌شود، مگر اين كه در كر يا جارى به قدرى بماند كه آب به باطن آن نفوذ كند، يعنى آب به هر جايى از باطن كه يقين دارد نجاست به آنجا رسيده بود، برسد؛ و بنابر احوط بايد آب مطلق به باطن آن برود نه آب مضاف و قبلًا آن را براى تطهير باطن خشك كنند.
پي نوشت:
استفتاءات (آيت الله بهجت)، ج‌1، احكام طهارت ، متفرقه ، س ‌294