در پاسخ به اين سوال گفتني است مجموعه معارف دين دو گونه است:
يك - اعتقادات و معارف نظرى
دو - تكاليف و دستورات عملى    
«اصول دين» مجموعه عقايد بنيادى و پايه‏ اى دين است كه عمدتاً جنبه نظرى دارند و ازهمين‏ رو به آنها اصول دين گفته مى‏ شود (مانند توحيد، نبوت و...). اما نماز گرچه از نظر عملى جزء اصول و پايه‏ هاى تربيتى رفتار دينى است؛ ولى بدان لحاظ كه از نظر عقيدتى جزو معارف نظري نمي باشد، از اصول شمرده نشده و به‏ عنوان«فروع دين» از آن ياد مى‏ گردد.
البته از آن جهت كه نماز با تمامي اركان دين اعم از اصول اعتقادي، مباني اخلاقي، آداب فردي و اجتماعي، نظام سياسي و اقتصادي اسلام و... پيوند ناگسستني بر قرار نموده بگونه اي كه تداوم آن موجب حفظ تمامي اين بنيان‏ ها خواهد بود؛ از اين عمل عبادي به عنوان ستون دين ياد شده است.
به عنوان نمونه به واسطه اقامه نماز در هر روز چندين نوبت به يگانگي خداوند و رسالت محمد مصطفي ( صل الله عليه و آله ) و همچنين ولايت حضرت علي (عليه السلام) اقرار شده و اين گروه از مباني اعتقادي يادآوري مي شود و يا اينكه غصبي نبودن و مباح بودن مكان نماز، لباس نمازگزار، آبي كه با آن وضو مي‌گيرد جزء شرايط صحت نماز قرار داده شده و اين امر نيز نشان دهنده پيوند آداب اجتماعي اسلام مبتني بر اقتصاد اسلامي با نماز مي باشد.[1]

پي نوشت :
[1] - بر گرفته از كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)