ج. بنا مى‌گذارد كه در نماز ظهر است؛ يعنى به قصد ظهر نماز را تمام كند اگر نماز ظهر را نخوانده باشد و اين در صورتى است كه در وقت مختصّ به ظهر يا مشترك باشد؛ اما در وقت مختصّ به عصر، در صورتى كه قصد امر فعلى داشته، بدون تقييد به عنوان، بلكه مجرّد تطبيق در مقصود، قصد نماز عصر مى‌نمايد و اتمام مى‌كند.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز ، احكام شّك و سهو در نماز ، س 2286.