ج. عادل، دروغ حرام نمى‌گويد، مگر ضرورت لازم‌المراعات باشد كه رهايى از حرام يا انجام واجب متوقف بر آن باشد و در هر صورت با امكان، بايد حمل بر صحّت شود كه شايد دروغ مصلحت‌آميز بوده است.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز جماعت ، شرايط امام جماعت ، س 2545.