اگر به چيز حرامي روزه خود را باطل كند (چه آن چيز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتي حرام شده باشد مثل نزديكي كردن با عيال خود در حال حيض) بنابر احتياط، كفاره جمع بر او واجب مي شود، يعني بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هركدام آنها يك مدّ طعام بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن باشد واجب است انجام دهد، و بنابر احتياط واجب استغفار هم بنمايد. 
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، احكام روزه، روزه و مفطرات، س 313