ما پس از تحقيقات زياد به اين نتيجه رسيده‏ ايم كه جبرئيل از پيغمبر خواست آيه «بسم الله الرحمن الرحيم‏» را كه در آغاز سوره بود، به زبان آورد. «اقرا باسم ربك‏» نيز به همين معنا است. باء «بسم‏» هم به گفته بعضى از مفسرين زائده است‏ يعنى معنا ندارد و فقط براى زينت در كلام است. درحقيقت جبرئيل پس از قرائت «بسم الله الرحمن الرحيم‏» از آن حضرت خواست كه نام خدا يعنى بسم الله الرحمن الرحيم را قرائت كند. و آنرا به زبان آورد. ولى چون پيغمبر درآغاز كار و اولين برخورد با پيك وحى، نحوه قرائت نام خدا كه جبرئيل از وى مى ‏خواست چگونه است، پرسيد: ما اقرا؟ يعنى; چه بخوانم، و نام خدا كه بايد قرائت كنم چيست و تركيب آن چگونه است؟ جبرئيل بار ديگر تكرار كرد و گفت:«بسم الله الرحمن الرحيم - اقرا بسم ربك الذير خلق -» يعنى نام خدايت را قرائت كن و بگو «بسم الله الرحمن الرحيم».]1]

آيه كريمه «بسم الله الرحمن الرحيم» كه سر فصل 113 سوره قرآن است و در سوره مباركه نمل، افزون بر آغاز سوره، در طليعه نامه حضرت سليمان (ع) به ملكه سبا نيز آمده ،114 بار نازل شده است، نه اينكه يكبار نازل شده باشد و به دستور پيامبر اكرم(ص) سر فصل سور قرآني قرار گرفته باشد.[2]