الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العُيونُ طلائعُ القُلوبِ.[1]؛ چشم ها، پيشقراولان دل هايند.

عنه عليه السلام :العَينُ بَريدُ القَلبِ.[2]؛ نگاه، قاصد دل است.

عنه عليه السلام :اللَّحظُ رائدُ الفِتَنِ.[3] چشم، بَلَد فتنه ها (گناهان) است. (بلد، ترجمه رائد است، يعنى كسى كه كاروانيان او را پيشاپيش مى فرستند، تا محل اتراق و منزلگاه مناسبى را برايشان پيدا كند، نيز : جاسوس، پيغام آور.)

عنه عليه السلام :العَينُ جاسُوسُ القَلبِ و بَريدُ العَقلِ. [4]؛ چشم، جاسوس دل و قاصد خرد است.

عنه عليه السلام :لَحظُ الإنسانِ رائدُ قَلبِهِ.[5]؛ نگاه انسان، بَلَد دل اوست.

عنه عليه السلام :القَلبُ مُصحَف البَصَرِ.[6]؛ دل، كتابِ ديده است.

عنه عليه السلام : العُيونُ مَصائِدُ الشَّيطانِ [7]؛ چشم ها، قلّاب شيطانند.

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إيّاكُم و فُضولَ النَّظَرِ ؛ فإنَّه يَبذُرُ الهوى. و يُوَلِّدُ الغَفلَةَ.[8]؛ :از نگاه هاى زيادى بپرهيزيد؛ زيرا كه آن تخم هوس مى پراكند و غفلت مى زايد.

پي نوشت: 
[1]. غرر الحكم : ۴۰۵.

[2] غرر الحكم : ۳۶۸.

[3] غرر الحكم : ۱۰۴۷.

[4] بحار الأنوار : ۱۰۴ / ۴۱ / ۵۲.

[5] غرر الحكم : ۷۶۲۶.

[6] نهج البلاغة: الحكمة ۴۰۹.

[7] غرر الحكم: ص260

[8] بحار الأنوار : ۷۲ / ۱۹۹ / ۲۹.