در پاسخ به اين سوال بايد اين گونه گفت كه افتخارات و مواهب پيامبران و امامان بخشى ذاتى و بخشى اكتسابى است، و با توجه به اين تركيب بندى خاص بسيارى از سؤالات پاسخ گفته مى شود.

به تعبير ديگر، خداوند حكيمى كه آن مأموريت عظيم را بر عهده پيامبرش مى گذارد آمادگى هاى ذاتى به او مى بخشد: گوهرى ممتاز، هوشى سرشار، اراده اى آهنين، عزمى راسخ، و علمى وافر و تشخيصى صائب به او مى دهد، و گرنه از يك فرد ضعيف اين رسالت بزرگ ساخته نيست و نقض غرض خواهد شد.

و اين امر هرگز غير عادلانه نيست، همان گونه كه عضلات بازو نسبت به عضلات ظريف پلك هاى چشم، فوق العاده متفاوت است، چرا كه مسئوليت يكى تكان دادن يك پلك كوچك مى باشد، در حالى كه مسئوليت ديگرى برداشتن بارهاى عظيم و كارهاى سنگين است، و اگر غير از اين بود بر خلاف عدالت بود.

اما با اين حال چنان نيست كه گوهر ذاتى پيامبر(صلى الله عليه وآله) اراده و اختيار را از او سلب كند، او نيز قدرت بر گناه دارد، هر چند هرگز گناه نمى كند.

تعجب نكنيد، بسيارى از مردم عادى نيز در برابر بعضى از گناهان همين حالت را دارند، فى المثل هر كس توانايى دارد كه به صورت برهنه مادرزاد در برابر جمعيّت ظاهر شود، و يا قدرت دارد در يك شب سرد زمستانى بدون لباس در ميان برف ها بخوابد،ولى در عين حال جز افراد ديوانه چنين كارى را انجام نمى دهند. پيامبران و امامان معصوم نيز در برابر همه گناهان چنين حالى را دارند.

اين نيز قابل توجه است كه معصومان به نسبت گوهر پاكشان مسئوليت سنگين ترى دارند و كمترين ترك اولى از آنها پذيرفته نيست.

و اين تعبير حضرت فاطمه(عليها السلام) كه مى فرمايد: «عِلْماً مِنَ اللهِ تَعالى بِمائِلِ الاُمُورِ، وَ اِحاطَةً بِحَوادِثِ الدُّهُورِ» اشاره به همين نكته است كه خداوند چون رسالت سنگين آينده پيامبر را مى دانست گوهر او را چنين والا آفريد.

منبع:

كتاب زهرا(س) برترين بانوي جهان، حضرت آيت الله العظمي مكارم شيرازي، ص161.