علاوه بر منابع شيعيان، در منابع معروف اهل تسنن مانند صحيح بخارى و صحيح مسلم، سنن ترمذى، موطأ مالك، مسند احمد، سنن نسائى، مصنف عبدالرّزّاق و...، حدود سى روايت درباره جمع ميان نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاء، نقل شده است كه در آن ها حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) در حالى كه در شهر بودند و هيچ خوف و ضرورتى نيز وجود نداشت جمع بين دو نماز كرد اكنون به برخى از روايت هايى كه اهل تسنن در مورد جمع بين دو نماز واجب آورده اند اشاره مى كنيم تا معلوم شود كه همه مسلمانان به صحت اين عمل معتقدند و اين كار از بدعت هاى شيعيان محسوب نمى شود:
1. احمد بن حنبل در مسندش از ابن عباس نقل مى كند كه گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در مدينه مقيم بود و مسافر نبود، با اين حال هم نماز ظهر و عصر (8 ركعت) و هم نماز مغرب و عشاء (7 ركعت) را با هم خواندند.(1)
2. مالك در موطأ از ابن عباس روايت كرده كه گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء را به صورت جمع (با هم) به جاى آوردند در حالى كه نه خوفى وجود داشت و نه سفرى در كار بود.(2)
3. مسلم در صحيحش در باب جمع بين دو نماز در حضر مى گويد: ابن عباس گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را با هم به جاى آورد بى آن كه خوفى باشد يا در حال مسافرت باشد.(3)
4. و همچنين ابن عباس مى گويد: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در مدينه جمع بين دو نماز ظهر و عصر و دو نماز مغرب و عشاء كرد بدون خوف و باران. مى گويد: به ابن عباس گفتم: چرا چنين كرد؟ گفت: براى اين كه امتش در مشقت نيفتند.(4)
روايات در اين زمينه حتى در منابع اهل تسنن زياد است ولى ما به جهت رعايت اختصار به همين مقدار بسنده مى كنيم.تقريباً در تمام احاديث بالا كه در كتب معروف و منابع درجه اول اهل تسنن نقل شده و سند آن ها به جمعى از بزرگان صحابه مى رسد، روى دو نكته تأكيد شده است:نخست اين كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) جمع ميان دو نماز را در حالى انجام داد كه مشكل خاصّى مانند باران يا سفر، يا ترس از دشمن، وجود نداشت.ديگر اين كه هدف آن حضرت «توسعه بر امّت» و «رفع عسر و حرج» بوده است.
منبع:
1-مسند احمد بن حنبل، جلد 1، صفحه 221.
2-موطأ مالك، جلد 1، صفحه 144، حديث 4.
3-صحيح مسلم، جلد 1، صفحه 489، حديث 49.
4-صحيح مسلم، جلد 1، صفحه 490، حديث 51.
همراه با راستگويان، دكترتيجاني .صفحه 379.