بر اساس اسناد تاريخي از ميان 124000 (يكصدو بيست و چهار هزار) پيامبر تنها 4 نفر از آنان در سرزمين پهناور شبه جزيره (كه امروزه شامل كشورهاي متعددي چون: كويت، قطر، بحرين، امارات، عمان، يمن و عربستان مي‌شود) مبعوث شده‌اند. اين پيامبران عبارتند از:
حضرت هود(ع)
آن حضرت يکي از پيامبران عرب است که به سوي مردم سرزمين احقاف فرستاده شد ولي مردم او را نپذيرفتند. آن حضرت قوم خود را موعظه ميكرد و فرمود:
اي قوم، اكنون من پيغمبر خدا هستم و به راستي آمده ام ،تا شما را به پرستش خداي يگانه دعوت كنم. اي مردم، بت پرستي را رها كنيد تا سعادتمند شويد. آن قوم چون اين سخنان را شنيدند، برسر وي ريختند و او را سخت زدند، بطوري كه بي هوش شد. بعد از اين واقعه باز هم از سوي خدا ندا رسيد، كه قوم خود را موعظه كن، به درستي كه ما تو را فراموش نخواهيم كرد. حضرت هود دوباره مردم را به خدا پرستي دعوت كرد. ولي آنها ايمان نياوردند و سر انجام به خاطر بي ايماني مورد خشم خداوند قرار گرفتند و در اثر وزش بادهاي مسموم هفت شبانه روز دچار عذاب الهي شدند و همه بجز گروه مومنين هلاك شدند.[1]
اغلب مورخان سرزمين احقاف را ريگستاني ميان يمن و عمان تا حضرموت دانسته‌اند.[2] بر اساس برخي گزارش‌هاي تاريخي اينان به آن ريگستان رفته و در دره‌اي به نام مغيث از دنيا رفتند.[3]
حضرت صالح(ع)
قوم ثمود يکي از قبايل عرب بود. در قرآن کريم 26 بار از آنان ياد شده است. در کتيبه سارگون دوم آشور (715 م) از اين قوم به عنوان يکي از قبايل وحشي عرب نام برده‌اند که مطيع دولت آشور گشته و در شمال و مشرق چادر نشين بوده‌اند.[4]
آثار مدائن صالح پايتخت خلافت قوم ثمود، در شمال حجاز بنابر تحقيق باستان شناسان دانشگاه لندن، که در سال 1968 به اين منطقه اعزام شدند شبيه به تمدن نبطيه است و بناهاي کنده شده در کوه‌هاي زيادي دارد.[5]
برخي از جغرافيدانان و جهانگردان از مدائن صالح در شمال عربستان ديدار کرده و گفته‌اند در آن‌جا چاهي به نام چاه ثمود است[6] که پيامبر خدا به هنگام عزيمت به جنگ تبوک با اصحابشان در کنار آن فرود آمدند.
کتيبه‌هاي به دست آمده، نشانگر آن است که ثموديان دچار فاجعه‌اي عظيم از زمين لرزه و آتشفشان‌ها شده‌اند.[7]
حضرت اسماعيل(ع)
محل زندگي حضرت ابراهيم شهر اوربابل بود که در آن زمان يکي از شهرهاي بزرگ و از لحاظ مادي پيشرفته بود اما مردم آن بت پرست بودند لذا حضرت ابراهيم آن‌جا را ترک کرد و آرزو داشت که ذريه و فرزندانش را دور از مظاهر فريبنده ماده پرستان، در صحراي طبيعت در کنار بيت الله الحرام اسکان دهد، باشد که فرزنداني صالح گردند و به جاي دنباله روي شيطان و شرک و بت پرستي، خدا را عبادت کنند و نماز به پا دارند.[8]
در تاريخ اسلامي آمده است که ابراهيم هاجر و اسماعيل را برد تا به محل خانه کعبه رسيدند، آنها را آن‌جا نهاد و پس از رفتن او و تمام شدن آب آنان، چشمه آب زمزم در کنار اسماعيل جوشيد و به دنبال پيدايش چشمه‌اي در آن منطقه قبيله‌اي به نام جرهم که در نزديکي مکه زندگي مي‌کردند به آن‌جا آمده و سکني گزيدند. اسماعيل در ميان آنان بزرگ شده و زبان عربي آموخت و در جواني با دختري از آنان ازدواج کرد.[9] در نتيجه اين پيامبر الهي و نسل او در سرزمين شبه‌جزيره عربستان ماندگار شدند.
پيامبرخدا محمد مصطفي صلي الله عليه و آله
ايشان آخرين پيامبري است که در اين سرزمين مبعوث شده است.
در منابع تاريخي سند معتبري دال بر حضور (به معناي: رشد، بعثت و زندگي در ميان اقوام) پيامبراني ديگر در اين سرزمين نيامده است.
پي نوشت: ------------------------
[1] . براي تفصيل داستان قوم هود عليه‌السلام رجوع شود به سوره هاي هود 50-89 و شعراء 124-140؛ احقاف 21؛ فجر 3-6.
[2] . ابن خلدون، تاريخ ابن‌خلدون، ج2، ص19.
[3] . طبري، تاريخ طبري، ج1، ص208.
[4] . دايره المعارف الاسلاميه، ج6، ص210.
[5] . مجله الفيصل، شماره 22، ربيع2، 1979م، به قلم دکتر امين محمود عبدالله.
[6] . ياقوت حموي، معجم البلدان، ج3، ص221؛ طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج1، ص118.
[7] . عبدالکريم بي آزار شيرازي، باستان شناسي و جغرافياي تاريخي قصص قرآن، ص253.
[8] . ابراهيم، 37.
[9] . عبدالوهاب النجار، قصص الانبياء، ص105.