آيا انسان مى‌تواند محلّى را به دو شرط (1- تا زمانى كه شغل دولتى و يا غير اختيارى دارد، 2- اگر توانست در آنجا خانه‌اى جهت سكونت خريدارى كند) وطن خود قرار دهد تا بتواند روزه و نمازهايش را مانند وطن بجا آورد؟ در اين صورت در مواقع مراجعه به محلّ سكونت قبلى حكمش چيست؟

جواب:

با قصد توطن مشروط، وطن نمى‌شود و محلّ سكونت قبلى اگر وطن بوده بدون اعراض به حكم وطن باقى است.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، احكام مسافر، وطن و سكونت دائم، س413