جواب اين سؤال را مى توان با تأمل در آيه 108 سوره «انبياء» به دست آورد از آنجا كه مهم ترين مظهر رحمت و محكم ترين پايه و اساس آن، توحيد و جلوه هاى آن است خداوند چنين مى گويد «به آنها بگو تنها چيزى كه به من وحى مى شود اين است كه معبود شما معبود واحدى است «قُلْ إنّما يُوحى اِلىَّ انّما اِلهُكُمْ اِلهٌ واحدٌ»(1).در واقع در اين آيه 3 نكته بنيادى مطرح شده است، نخست اين كه پايه اصلى توحيد است و به راستى هر چه بيشتر بينديشيد وجود اين رابطه نيرومند روشن تر مى شود، توحيد در اعتقاد، در عمل، توحيد در كلمه، توحيد در صفوف و توحيد در قانون و در همه چيزنكته ديگر اين كه به مقتضاى كلمه «انّما» كه دليل به حصر است، تمام دعوت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در اصل توحيد خلاصه مى شود، مطالعات دقيق نيز نشان مى دهد: اصول حتى فروع و احكام نيز، در پايان به اصل توحيد باز مى گردد و به همين دليل توحيد تنها يك اصل از اصول نيست، بلكه بعنوان رشته محكمى است كه دانه هاى يك تسبيح را به هم پيوند مى دهد و يا روحى است كه در كالبد دين دميده شده.و آخرين نكته اين كه، مشكل اصلى تمام جوامع و ملل، آلودگى به شرك در اشكال مختلف است زيرا جمله (فَهَل انتُم مُسلِمُونَ) «آيا تسليم در برابر اين اصل مى شويد» كه در ادامه آيه است مى رساند كه مشكل اصلى بيرون آمدن از شرك و مظاهر آن و بالا زدن آستين براى شكستن بتها است، نه فقط بت هاى سنگى و چوبى، كه بت ها از هر نوع مخصوصاً طاغوت هاى انسانى.(2)

پي نوشت
1. سوره انبياء، آيه 108.
2. تفسير نمونه، ج 13، ص 573.