يكي از زنان فداكار مادر وهب پسر عبدالله است كه در كربلا به فرزندش گفت‌:برخيز اي پسرم‌! فرزند دختر رسول‌ِ خدا را ياري كن‌. گفت به چشم مادر! كوتاهي نمي‌كنم‌،حمله كرد و جمعي از لشكر را كشت و نزد مادر و همسر خود برگشت‌. برابر آن‌ها ايستاد وگفت‌: مادر راضي شدي‌؟ گفت‌: فرزندم‌، من وقتي از تو راضي مي‌شوم كه پيش حسين (ع) كشته شوي‌. پسر جانم برگرد و در ياري فرزند رسول خدا نبرد كن تا در قيامت تيرك خيمه را برداشت و به سوي دشمن دويد. امام او را برگردانده و فرمودند:جهاد از زنان برداشته شده است‌، خدا تو را جزاي خير بدهد ـ رحمك الله ـ او به خيمه برگشت‌.پيش خدا شفيع تو باشد. او به ميدان بازگشت و جنگيد. دو دستش را قطع و اسيرش كردند و سر از بدنش جدا كرده‌، به طرف مادرش انداختند. مادر سر را برداشت و بوسيد و به طرف دشمن‌انداخت .

منبع:

زنان درنهضت عاشورا/مليحه خادري