در پاسخ اين سؤال به دو نكته بايد توجّه كرد:

اوّلا، امام (عليه السلام) براساس علم لدّنى، قادر به تكلم با هرزبانى است. مباحثه و محاجّه‏ ى امام رضا (عليه السّلام) با سران علماى اديان و مذاهب مختلف، مؤيّد اين مطلب است؛ زيرا امام رضا (عليه السّلام) با جاثليق به زبان خودش و با هربذ اكبر به زبان او و با نسناس رومى به زبان خودش و ... صحبت كردند[1] و همين مطلب باعث رسوايى مأمون عباسى گرديد. علم لدني، علمي الهي -در مقابل علم اكتسابي- است كه خداوند متعال آنرا در راستاي مقام انبياء و ائمه عليهم السلام به ايشان اعطاء مي نمايد.

از طرف ديگر، مى ‏دانيم كه ائمه (عليهم السّلام) از نور واحدند و وجود كمالى در يكى از آنان، حكايت از وجود همان كمال در ديگر ائمه است. از اين جهت، امام زمان (عج) كه خاتم الأوصياء و الأولياء است، قهرا، توانايى سخن گفتن و تكلّم به هرزبانى را خواهد داشت. در روايت مى ‏فرمايد: امام زمان عليه السّلام بعد از معرفى خود براى مردم، به خواندن كتب آسمانى مى‏ پردازد.[2]

ثانيّا امام عليه السّلام از وسائل و اسباب عادى براى پيشبرد اهداف الهى خويش استفاده خواهند كرد و لذا مى‏ توان گفت، اگرچه زبان رسمى امام زمان(عج) عربى -كه همان زبان قرآن است- خواهد بود، امّا اين زبان، در آن واحد، به وسيله ‏ى دستگاه ‏هاى ترجمه يا مترجمان، به زبان ‏هاى مختلف مردم دنيا، ترجمه خواهد شد و در نتيجه، همه ‏ى اقوام و ملل، مخاطب سخنان امام خواهند بود.

پي نوشت: 

[1] بحارالانوار، ج49، ص175.

[2] همان، ج53، ص9.

امام مهدي (عج)، رسول رضوي.