القاب شايسته امام گوشه هايى از صفات و گرايش هاى والاى ايشان را به خوبى تصوير مى كنند و ما برخى را نقل مى كنيم :

1 -  الناصح : اين لقب از آن رو به ايشان داده شد كه بيش از همه مردم ، امت جدش را راهنمايى مى كرد و مصالح آنان را گوشزد مى كرد.

2 - المتوكل : حضرت از اين لقب نفرت داشت و به ياران خود فرموده بود وى را بدين لقب نخوانند.

به نظر ما امام از آن رو اين لقب را ناخوش داشت كه لقب جعفر متوكل ، خليفه عباسى نيز بود كه از سرسخت ترين دشمنان اهل بيت - عليهم السلام - بشمار مى رفت .

3 -التقى : زيرا حضرت تقواى الهى را پيشه ساخته و خدا را هميشه مركز توجه خود قرار داده بود. طاغوت زمان ؛ متوكل عباسى تمام تلاش جهنمى خود را به كار گرفته بود تا امام را به محافل لهو و لعب ، و فسق و فجور بكشاند، ليكن در كار خود سخت شكست خورد و اطرافيان خود را از اين مطلب با خبر ساخت و از ناتوانى خود پرده برداشت .

4 -المرتضى : كه مشهورترين لقب ايشان است .

5 -الفقيه : ايشان فقيه ترين فرد عصر و زمان خويش بودند و عالى ترين مرجع علما و فقها بشمار مى رفتند.

6 - العالم :حضرت ، داناترين شخص زمان خود نه تنها در مسائل و امور دينى ، بلكه در تمام معارف و علوم بشرى بودند.

7 -الامين :ايشان در تمام امور دينى و دنيوى بودند.

8 -الطيب :هيچ كس در زمان حضرت از ايشان پاكيزه تر و آراسته تر نبود.

9 -العسكرى : محل اقامت ايشان در سامرّا (عسكر)نام داشت لذا به ايشان لقب عسكرى داده شد.

10 -الموضح :روشن كننده احكام كتاب و سنت .

11 -الرشيد:حضرت از همه بهتر راه رشد و هدايت را يافته و بر صراط مستقيم بودند.

12 -الشهيد: زيرا ايشان توفيق شهادت را يافتند و به دست دشمنان خدا شهيد گشتند.

13 - الوفى :ايشان با وفاترين مردم بودند و وفا از ويژگى هاى ايشان بشمار مى رفت .

14 -الخالص :زيرا ايشان از هر عيب و زشتى پاك و منزّه بودند.

منبع:

زندگانى امام على الهادى عليه السلام/باقر شريف قرشى