آدابي كه پيامبراكرم (ص) در زمان شركت در مجالس رعايت مي كردند:
1.    در مجلسى نمى نشست و برنمى خاست مگر با ياد خدا.
2.    در مـجـلس جـاى مـخـصـوص بـراى خـود قـرار نـمـى داد و حتي از اين كار نـهى مى فرمودند.
3.     چون داخل مجلس مى شد، در آخر مجلس كه خالى بود مى نشست و مردم را به اين ، امر مى فرمودند. 
4.     بـه هـر يـك از اهـل مجلس چنان معاشرت مى فرمود كه هر كس گمان مي برد، خود گرامى ترين خلق نزد پيامبر(ص) است.
5.    با هر شخص مى نشست، تـا او اراده بـرخـاسـتـن نـمى كرد پيامبر (ص) برنمى خاستند. 
6.    هر كس از او حاجتى مى طلبيد اگر مقدور بـود روا مـى كـرد و اگر در توان نداشت با سخن نيك و وعده زيبايي او را راضى مى كردند.
7.    همه كس نزد او در حقّ مساوى بودند.
8.    مجلس شريفش ، مجلس بردبارى و حيا و راستى و امانت بود. 
9.    صداها در مجلس پيامبر(ص) بلند نمى شد و بَدِ كسى در آن گفته نمى شد و بدى از آن مجلس مذكور نمى شد.
10.   به پيران با احترام و بزرگي برخورد مى كردند و بر خردسالان رحم مى كردند و حال غريبان را رعـايـت مى كردند.
11.   سيرت آن حضرت با اهل مجلس چنان بود كه پيوسته گشاده رو و نرم خـو بـودند.
12.   بسيار مدح مردم نمى كردند. 
13.  اگر چيزى واقع مى شد كه مرضىّ طبعش نبود تغافل مى فرمودند. 
14.  بسيار سخن نـمـى گـفـتند.
15.  سـخـن احـدى را قـطـع نـمـى فـرمـودند مـگـر آنـكـه بـاطـل گـويـد.
16.  چـيـزى كه فايده نداشت متعرّض آن نمى شدند و كسى را مذمّت نمى كردند و احدى را سرزنش نمى فرمودند. 
17.  لغزشهاى مردم را تفحص نمى نمودند.
18.  بر سوء ادب غريبان و اعرابيان صبر مى فرمودند.

پي نوشت:
برگرفته از كتاب شريف منتهي الامال شيخ عباس قمي، بخش تاريخ زندگاني پيامبر اكرم(ص)