زن از خانه شوهر به خانه پدر يا جاى ديگر رفته، شوهر او را دعوت كرده كه به خانه و زندگى برگردد و باز نگشته (و إظهار مى‏ كند كه شوهرم مرا زجر و شكنجه مى‏ دهد، يا شوهرم مرا از خانه خارج كرده) و در نتيجه شوهر تمكين مى‏ خواهد و زن نفقه أيّام گذشته را مطالبه مى‏ كند، أمّا زن نمى‏ تواند- به واسطه فقدان شهود- إثبات كند كه شوهرش وى را زجر مى‏ نموده و يا از خانه إخراج كرده، آيا همين مقدار كه زن در خانه پدرش يا خانه ديگرى باشد و شوهر هم از وى دعوت مى‏ كند برگردد و بر نمى ‏گردد در نشوز كفايت مى ‏كند كه زن حقّ نفقه نداشته باشد؟ چون نمى‏ تواند إثبات كند كه شوهرش، او را زجر و شكنجه داده و يا از خانه إخراج نموده است.

در مفروض سؤال مرد بايد نفقه زن را بدهد، و زن هم بايد برگردد به خانه شوهر، و نسبت به گذشته تا نشوز زن إثبات نشود حكم به ضمان مرد مى‏ شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، احكام نفقه، س 7