ج. ظاهراً از مثليات است و در ملاك آن‌ها به مسائل 2049 الى 2051 رساله رجوع شود.
«٢٠۴٩» اگر چيزي كه غصب كرده از بين برود، در صورتي كه از نظر اسم يا صفت يا رغبت مردم به آن، امثالي ندارد بايد قيمت آن را بدهد. و منظور از قيمت، قيمت زمان مطالبه است، بلكه خالي از وجه نيست كه بالاترين قيمت از زمان غصب تا زمان پرداخت را بدهد، اگرچه احتياط در اين است كه روي يكي از قيمت‌هايي كه آن چيز در اين فاصله پيدا كرده يا متوسط آنها با هم صلح نمايند.
«٢٠۵٠» اگر چيزي را كه غصب كرده و از بين رفته، از نظر اسم يا صفت و يا رغبت مردم به آن، امثالي دارد، مانند گندم و برنج، بايد مثل همان چيزي را كه غصب كرده بدهد، ولي چيزي را كه مي‌دهد بايد خصوصياتش مثل چيزي باشد كه آن را غصب كرده و از بين رفته است.
«٢٠۵١» اگر چيزي را كه مثل گوسفند قيمت اجزاي آن با هم فرق دارد غصب نمايد و از بين برود، چنانچه قيمت بازار آن فرق نكرده باشد، ولي در مدتي كه پيش او بوده مثلاً چاق شده باشد، و حتي اگر چاقي به‌سبب رسيدگي غاصب به آن حيوان بوده، بايد قيمت وقتي را كه چاق بوده بدهد، اگرچه بعد از آن، حيوان خودبه‌خود لاغر شده باشد.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 3، احكام انواع شغل ها و درآمدها، احكام پول، س 4030.