همان طور كه مي دانيد ازدواج از جمله مسايل مهم در زندگي انسان مي باشد كه موفقيت در اين امر باعث آرامش و موفقيت ها ي بعدي انسان خواهد شد.
به طور خلاصه دو حالت در خصوص خواستگار بي نماز مي تواند وجود داشته باشد؛
حالت اول: اين خواستگار، ملاك هاي همسر مناسب از جمله ايمان قلبي وسلامت اعتقادي را دارا بوده و مشكل نماز نخواندن ايشان، يك مشكل عقيدتى نيست بلكه يك حالت روانى گذرايى است كه معمولاً در مراحلى از زندگى انسان ها رخ مى دهد.
به طور مثال نداشتن انگيزه قوى براى خواندن نماز، آگاه نبودن از فلسفه و اسرار نماز، داشتن سؤال و ابهام نسبت به بعضى از مسائل اعتقادى، آگاه نبودن از فلسفه و اسرار نماز كه در صورت ازدواج با چنين فردي مي توان با انجام راه كارهايي، او را نسبت به انجام نماز تشويق كرده كه البته اين امر مهم، احتياج به زمان،صبر و حوصله خواهد داشت.
در اين حالت هر چند مي توان نگاه مثبتي به اين ازدواج داشت، امّا كسي كه مي خواهد به چنين خواستگاري پاسخ مثبت دهد بايد تمامي سختي هاي مسير را نيز در نظر گرفته و با كنار گذاشتن احساسات خود تصميمي عاقلانه اتخاذ نمايد تا در آينده گرفتار پشيماني و حسرت نگردد.
حالت دوم؛ كه مي توان در اين زمينه متصور شد اين است كه مشكل نماز نخواندن ايشان ناشي از ضعف اعتقاد و ايمان وي مي باشد در اين صورت مساله عدم كفويت ونابرابري در ايمان به وجود مي آيد و ثمره ي آن چيزي جز كشمكش و آشفتگي هاي رواني در زندگي مشترك آينده تان نخواهد بود. زيرا كسي كه پايبند به دين (كه اصلي ترين مسأله زندگي است) نباشد هيچ تضميني وجود ندارد كه پايبند به رعايت حقوق همسر و زندگي مشترك باشد. انسان ديندار هرگز نمي تواند با همسر بي دين كنار بيايد و با هم زندگي سعادتمندانه اي داشته باشند.
در پايان ذكر چند نكته ضروري مي باشد:
1- در مورد خواستگار نسبت به ميزان پايبندي وي به مسائل اعتقادي بايد تحقيقات لازم صورت پذيرد.
2- ملاك قضاوت و تصميم گيري نسبت به افراد، وضعيت فعلي آن ها مي باشد از همين رو به راحتي نمي توان به وعده هاي خواستگاران نسبت به نماز خوان شدن در آينده و يا توانايي خود نسبت به نماز خوان نمودن شوهر آينده اطمينان نمود.
3- به گفته هاي خواستگاري اگر چه راست و واقعي باشد صد در صد اعتماد نكنيد و تحقيق از كانال هاي ديگر را فراموش نكرده و در اين زمينه از بررسي وضعيت خانواده، دوستان، رفت و آمد ها و... در تشخيص شخصيت افراد غافل نشويد.
4- در اسلام هم كفو بودن دختر و پسر شرط ازدواج مي باشد و از نظر معارف اسلام و روايات اهل بيت نيز سيره پيامبر اكرم ( صلّي الله عليه و آله ) تنها چيزي كه كفويت را احراز مي نمايد ايمان است. ايمان يعني اعتقاد باطني به خداوند و التزام عملي به مقتضاي ايمان، يعني به دين و آموزه اسلام. لذا پيامبر (صلّي الله عليه و آله) مردي سياه پوست و فقير به نام «جوبير» را به «ذلفاء» دختر زياد بن لبيد تزويج نمود و فرمود:«الْمُؤْمِنُ‏ كُفْوٌ لِلْمُؤْمِنَةِ وَ الْمُسْلِمُ كُفْوٌ لِلْمُسْلِمَةِ»[1]؛«مرد مؤمن همتاي زن مومن و مرد مسلمان همتاي زن مسلمان است».

پي نوشت :
[1]- الكافي (ط - الإسلامية) / ج‏5 / 341 / باب أن المؤمن كفو المؤمنة ..... ص : 339
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)