(وقتي به مهماني مي رويم و يا در خوابگاه هستم خجالت مي كشم در جمع ديگران بلند شده و نماز بخوانم لذا نمازم را رها مي كنم؛ آيا مي شود بعد نماز بخوانم؟)

در انجام احكام الهى مثل نماز و روزه و ديگر واجبات، شرم و حيا عذر حساب نمى‏ شود لذا كسي نمي تواند به اين بهانه نماز خود را ترك نمايد.
اما آن چه كه مي تواند در چنين مواقعي اعتماد به نفس شما را افزايش داده و خجالت شما را از بين ببرد مقداري تفكر و تعقل درباره برخي موضوعات راجع به عملي است كه مي خواهيد در آن محيط انجام دهيد.
با خود بينديشيد آن هايي بايد خجالت بكشند كه دستور خالق، رازق و حافظ خود را با نماز نخواندن كنار گذاشته اند نه شمايي كه مي خواهيد فرمان الهي را عملي نماييد و به نماز بايستيد.
به ياد داشته باشيد ائمّه اطهار عليهم السّلام هم چون امام حسين عليه السّلام در بدترين شرايط هم چون ظهر عاشورا نماز را اقامه كردند چگونه مي شود كه ما در شرايطي كه هيچ خطري تهديدمان نمي كند و هيچ ضرري هم از اين عمل به ما نمي رسد دست از نماز برداريم.
فراموش نكنيد كه چه بسا با اين عمل خود، ديگراني را هم كه ممكن است مانند شما گرفتار خجالت شده باشند را تشويق به نماز نموده و آن ها نيز ممكن است پس از شما به نماز بايستند كه اين خود امر به معروف عملي بوده و اجر فراواني را نسيب شما مي نمايد.
اين را بدانيد كه اگر به خاطر خجالت از ديگران نماز را رها كنيد فرداي قيامت هيچ يك از كساني كه شما به خاطر خجالت از آن ها نمازتان را ترك كرده ايد پاسخگوي عمل شما نمي باشند و اين شما هستيد كه بايد نسبت به ترك نماز خود حساب پس بدهيد.
با خود انديشه كنيد كه چه بسا قرار گرفتن در چنين موقعيتي، امتحاني از سوي خداوند براي ارزيابي پايبندي شما به دستورات ديني باشد لذا سعي كنيد از اين امتحان الهي سربلند بيرون بياييد.

پي نوشت :
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)